Sorry...

we are CLOSED.

   Αυτή την περίοδο βρέχει καταρρακτωδώς και φυσάει ένας αέρας που παίρνει κεφάλια. Η γιαννιώτικη ατμόσφαιρα δεν βοηθάει καθόλου στο να μου ανέβει η διάθεση. Μία από αυτές τις μέρες λοιπόν το pc μου υπέστη σοβαρή ζημιά. Anyway το αφήνω πίσω μου και πάω παρακάτω. Πέρασε ο καιρός και φτάνουν σιγά -σιγά τα Χριστούγεννα !!!. Μπορεί να μας έχουν πήξει στις διαφημίσεις και όλοι έχουν τρελαθεί να μετράνε τις μέρες ανάποδα μέχρι τα Χριστούγεννα και τους έχει πιάσει όλους ένας τρελός παροξυσμός χωρίς και οι ίδιοι να ξέρουν το γιατί. Όμως οφείλω να ομολογήσω ότι μερικές διαφημίσεις έχουν πετυχημένα concepts ειδικά εκείνες που έχουν ως θέμα τον αγαπητό Santa Clauss. 

    Όμως κάτι λείπει ... πώς η απουσία  κάνει αισθητή την παρουσία της. Πώς αφήνει μία στεναχώρια στο χώρο. Ίσως ότι ακόμα δύο καλοί μου φίλοι καλούνται επιτακτικά να κάνουν τη θητεία τους. Ήθελα να 'ξερα πλάκα μου κάνει η μαμά - πατρίδα και όλοι οι υπεύθυνοι;. Δεν υπάρχει ,πλέον έχω πειστεί ότι το κάνουν επίτηδες!!!. Βέβαια οι δύσκολες συνθήκες μας ωθούν για να πάρουμε γενναίες αποφάσεις που μας πάνε ένα βήμα πιο μπροστά. Θα βρω το καταφύγιο μου στα επιτραπέζια παιχνίδια με παρέα. Στον ζεστό καφέ με φίλους και τέλος στις αγαπημένες μου κόκκινες vinil γόβες που μου φτιάχνουν πάρα πολύ τη διάθεση. (Εντάξει μη διαμαρτύρεστε δεν τις φοράω κάθε μέρα!!!). Θα ασχοληθώ ξανά με το blogaki όταν ανέβει ξανά - και ελπίζω σύντομα - η διάθεση μου. Σας αφήνω με μία υπέροχη μελωδία που μου κάνει παρέα τον τελευταίο καιρό.

http://www.youtube.com/watch?v=cZUy8-zX67c

Σας ευχαριστώ καλό βράδυ σε όλους :)

Υ.Γ Το pc μου δεν λειτουργεί και για λίγο καιρό τσεκάρω το blog μου από τους υπολογιστές του πανεπιστημίου και είδα ότι δεν φαίνεται ολόκληρη η εικόνα του blog και λείπουν οι αναρτήσεις μου. Για κάποιο λόγο δεν μου τις εμφανίζει. Θα ήθελα να σας ρωτήσω αν συμβαίνει και σε όσους διαβάζουν το blog μου. Ο φίλος Dimos μου επεσήμανε ότι συμβαίνει και σε εκείνον κάθε φορά που προσπαθεί να ανοίξει το blog μου. Θα ήθελα να μου πείτε αν συμβαίνει γενικά και σε εσάς - αναγνώστες - ή αν είναι κάποιο θέμα που έχειι να κάνει αποκλειστικά με το ιστολόγιο έτσι ώστε να ξέρω που θα επικεντρωθώ για να λύσω το ζήτημα που προέκυψε.
Σας ευχαριστώ προκαταβολικά!

Ακριβό μου στιλό...!

Εν αρχή: *στιλό το [stiló] Ο (άκλ.) προφ. πληθ. και στιλά : α. όργανο γραφής, είδος κονδυλοφόρου εφοδιασμένου στο εσωτερικό του με ένα σωλήνα όπου μπαίνει το μελάνι που τροφοδοτεί την πένα. β. ~ διαρκείας, με συμπυκνωμένο μελάνι και με ακίδα αντί για πένα, που έχει μεγάλη διάρκεια χρήσης· (πρβ. μπικ).

[λόγγαλλ. stylo σύντμ. του stylographe = στιλογράφος]

στιλογράφος ([λόγ. < γαλλ. stylographe < αγγλ. stylograph < λατ. stilus μακρόστενο μυτερό αντικείμενο (η γραφή με -y- από επίδρ. του αρχ. στῦλος) (-graph = -γράφος)].

'Εχει περάσει αρκετό διάστημα από την τελευταία ανάρτηση στο blog. Το ιστολόγιο έκλεισε αισίως έναν χρόνο παρουσίας στο διαδίκτυο, αλλά δεν του κάναμε τα γενέθλια. Ο λόγος είναι ότι το blog ξεκίνησε με παρότρυνση άλλων που στη συνέχεια έγιναν αποστάτες και έφεραν μία σχετική τρικυμία στα κύματα του διαδικτύου. Και έναν υπέροχο αποπροσανατολισμό σε εμένα.  Έτσι η αρχή ήταν άγνωστη και λίγο περιπετειώδης για 'μένα.  Μέχρι να ξεπεράσω την αρχική μου έκπληξη και να αρχίσω να συνηθίζω στην εικόνα και λειτουργία του blog μου πήρε λίγο χρόνο. Οπότε το μετράμε και αυτό. 

Ίσως η εισαγωγή θα σας ξενίζει, όμως δεν είναι ασύνδετη με το θέμα.  Το blog στηρίζεται στην γραφή και χαρτί - εν προκειμένω blog -  χωρίς κονδυλοφόρο δεν γίνεται να υπάρξει. Ερχόμενη λοιπόν στην βάση μου ξανά η προσαρμογή ήταν λίγο περίεργη. Καθώς ήρθα αντιμέτωπη με νέα δεδομένα στη ζωή μου, όπως η αρχή της στρατιωτικής θητείας του αδερφού μου, αλλά και οι αλλαγές που ακολούθησαν στη σχολή.  Μιλώντας με τον αδερφό μου λοιπόν και λέγαμε αρκετά περιληπτικά τα νέα μας, σχολιάσαμε τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων. Έπεσε από τα σύννεφα όταν του είπα ότι οι βάσεις έπιασαν κυριολεκτικά πάτο. Στην αρχή γελούσαμε αμήχανα αλλά μετά και οι δύο αφήσαμε τα αστεία μας και περάσαμε στο θέμα. Δεν χρειάστηκε να  το αναλύσουμε πολύ καθώς και οι δύο έχουμε βιώσει την ελληνική πραγματικότητα του εκπαιδευτικού συστήματος και έχουμε βγάλει συμπέρασμα για το πώς - και αν - λειτουργεί η εκπαίδευση.

Κλείνοντας το τηλέφωνο με γέλια, συνωμοτικά αστεία και χαλαρή διάθεση αποφάσισα να προμηθευτώ την απαραίτητη και αναγκαία ύλη για το νέο εκπαιδευτικό έτος.  Αυτό που έπρεπε να προμηθευτώ απαραιτήτως ήταν αρχικά στιλό.  Έψαξα λοιπόν να βρω το αγαπημένο μου στιλό και κατέληξα σε αυτό μετά από πολλές άλλες δοκιμές σε διαφόρων τύπου στιλό.  Ξεκίνησα λοιπόν για την πόλη και πέρασα από τα περισσότερα καταστήματα με γραφική ύλη.  Φωτοτυπικά γραφεία και κεντρικά και συνοικειακά βιβλιοπωλεία αλλά αυτό που έψαχνα δεν το βρήκα. Όπου και αν ρώτησα αυτό που μου έδειχναν ήταν μία κακή απομίμηση του αυθεντικού στιλό. Την αρχική μου έκπληξη την αντικατέστησε ο εκνευρισμός καθώς ο κάθε πωλητής και υπάλληλος προσπαθούσαν να με πείσουν να χρησιμοποιήσω τις κάκιστες απομιμήσεις, λέγοντας μου διάφορες αστείες δικαιολογίες του τύπου ότι το στιλό που ζητάω δεν υπάρχει πια. Ότι δεν το προμηθεύονται γιατί δεν προτιμάται από τους καταναλωτές ή ότι ακόμα δεν το έχουν ακούσει. Έμεινα άφωνη ... Άνθρωποι που υποτίθεται ότι ξέρουν το αντικείμενό τους ήταν ανενημέρωτοι για τα βασικά. Φυσικά και δεν με έπιασαν ανυποψίαστη καθώς ως φρόνιμο παιδί - κατά την λαϊκή παροιμία - είχα μαζί μου το στιλό ως δείγμα για να τους πείσω ότι και υπάρχει και είναι και αυθεντικό και κυκλοφορεί στο εμπόριο. Ειλικρινά εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι αν τους ζητούσα ράβδο χρυσού θα ήταν πιο εύκολο να τον βρω  (αν και με την πρόσφατη κρίση δεν είμαι και σίγουρη ). Το στιλό αυτό που εγώ είχα βρει σε μία μικρο πωλήτρια σε έναν πάγκο του Α.Π.Θ και μάλιστα το είχα αγοράσει έναντι ενός τελείως συμβολικού ποσού και που είχα προμηθευτεί σε επαρκείς ποσότητες, δεν το ήξεραν καν εδώ.  Ακόμα και το ταπεινό και κλασικό πλέον bic υπήρχε. Πώς γινόταν λοιπόν να μην υπάρχει το συγκεκριμένο στιλό που και πιο καινούριο και πιο μοντέρνο στην εμφάνιση είναι ας πούμε!!.

Τελικά κατάλαβα ότι όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν ... Ευτυχώς όμως για καλή μου τύχη έχω ακόμα δύο στιλό από τα αγαπημένα μου. Μέχρι να μου τελειώσουν και αυτά θα πρέπει να σκεφτώ από τώρα τι να κάνω. Βέβαια θα με ρωτήσει κάποιος "Μα τι κόλλημα είναι αυτό με το ριμαδοστιλό αφού χρησιμοποιείς pc;". Λάθος! Το στιλό είναι βασικό για τις σημειώσεις σε κάθε τι. Για τους πιο ρετρό τύπους υπάρχει ακόμα και το μολύβι! Που εξίσου το συμπαθώ και το προτιμώ σε χρήση. Ένα μάθημα που πήρα είναι ότι ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να χάνεις το θάρρος σου ακόμα και όταν όλα συνηγορούν εναντίον σου.  Στο χέρι σου είναι να γυρίσεις το παιχνίδι ακόμα και όταν πρόκειται για ένα απλό στιλό!. Και κάτι ακόμα. Αποφάσισα να βάζω εγώ τους δικούς μου κανόνες σε ό,τι αφορά τη ζωή μου και την καθημερινότητά μου και ακόμα καλύτερα να μην βάζω καθόλου όπως μου έχει πει μία καλή φίλη. Πολύ περίεργα έκανε την παρουσία του αυτό το ακαδημαϊκό έτος. Για να δω πώς θα συνεχιστεί ;;;.

Υ.Γ1: Την μάρκα του στιλό δεν την ανέφερα για να μην παρεξηγηθώ και νομίσουν κάποιοι ότι κάνω διαφήμιση. Όμως για να συνεννοηθούμε σας λέω ότι είναι το STAEDTLER stick 430 m. Gt. Britain. 

Υ.Γ2:  Όπως ανέφερα και στο κείμενο το στιλό το είχα προμηθευτεί από μία μικρο πωλήτρια που είχε ένα πάγκο στην είσοδο ακριβώς του Α.Π.Θ. Παρακαλώ όσοι με διαβάζουν και είναι από Θεσσαλονίκη και είναι φοιτητές εκεί, ας μου πουν αν είναι ακόμα εκεί η συμπαθέστατη κυριούλα που μου έσωσε τον γραφικό μου χαρακτήρα. Έτσι ώστε όταν ανέβω όπως κανονίζω σύντομα για ταξιδάκι να τη βρω και να δώσω επιτέλους τέλος στην ταλαιπωρία μου. Ευχαριστώ εκ των προτέρων :)

                                                                Ιδού και η φωτογραφία με το εν λόγω στιλό!.  

Το Δέκα

Αυτές τις ημέρες γενικότερα είμαι λίγο "πεσμένη". Θέλεις ότι μου λείπουν οι διακοπές που έκανα, θέλεις ότι μου λείπει ο αδερφούλης μου που πολύ πρόσφατα πήγε να υπηρετήσει μαμά πατρίδα ... Το αποτέλεσμα είναι ότι νοιώθω λίγο παράξενα. Την διάθεση μου ανέβασε μία πρόσκληση που είχα για παιχνίδι. Έχει γίνει ανάρπαστο στη blogoσφαιρα! Εγώ με χαρά δέχτηκα τη πρόσκληση και είμαι έτοιμη να παίξω ;))

Οι κανόνες είναι σαφείς: 1) Να πω δημοσίως ποιος με κάλεσε. 2) Να γράψω δέκα πράγματα που αγαπώ. 3) Να προσκαλέσω με τη σειρά μου 10 άτομα να παίξουν.

Ξεκινάω! Την πρόσκληση έλαβα από τον φίλο Maki ιστολόγιο makdel82.blogspot.com

Τα δέκα πράγματα που αγαπώ ανάποδα!

10)Τον  γαλλικό καφέ με γεύση βανίλια

9) Το κινέζικο φαγητό
8) Τον δίσκο "Το χαμόγελο της Τζοκόντα" Μ. Χατζιδάκι που έχω πάντα μαζί μου
7) Το ζευγάρι μαύρες σατέν peep - toe γόβες μου
6) Τις ραδιοφωνικές εκπομπές του Γιώργου Χατζηστεφάνου...
5) Να τρώω παγωτό μες το χειμώνα
4) Το πλεκτό κασκόλ τη γιαγιάς μου
3) Μία φωτογραφία...
2) Τους φίλους μου
1) Την οικογένειά μου

Οι δέκα φίλοι που θα πάρουν την πρόσκληση είναι:

Ο Kolaz  Guy, kolazgr.blogspot.com
Ο Χρήστος, ghostnotesproduxion.blogspot.com
H Estella, estellasoneirologio.blogspot.com
Η Medousa gomedousa.blogspot.com
O Skroutzakos JKOK scroodgejkok.blogspot.com
Tο ιστολόγιο nnaaggnnyyaaww.blogspot.com
Η Annidifranco bubblegumculture.blogspot.com
O Velvet2 stavento-velvet2.blog
Ο Νίκος Χείλαρης, nicoschilaris.blogspot.comspot.com
 Η ΑΦ!

Παιχνίδι τέλος :) Καλό βράδυ!

"The Issue"

    Στην αρχή ως ξύπνημα από τον καλοκαιρινό λήθαργο ήταν τα διακριτικά σχόλια των φίλων αναγνωστών που είχαν την καλή διάθεση να περάσουν από το ιστολόγιο μου και να πουν ένα "γεια". Μετά ήρθε η δική μου ανταπόκριση σε όσους επέστρεψαν από τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Σειρά είχε το ιστολόγιο μου λοιπόν. Καθάρισα τη σκόνη που είχε πιάσει. Έβγαλα την άμμο της θάλασσας από πάνω μου. Έβαλα το μαγιό μου στην ντουλάπα και για 'μένα κράτησα το ελαφρύ μου μαύρισμα  να μου κάνει συντροφιά το χειμώνα. Ο Σεπτέμβρης όμως των ονείρων μου μάλλον είχε άλλα σχέδια και με επισκέφτηκε λίγο νωρίτερα από ότι περίμενα. Για την ακρίβεια δεν τον περίμενα!. Είδα πρωτοβρόχια. Κατάλαβα την αλλαγή της θερμοκρασίας. Είδα ακόμα και τα φύλλα του πελώριου πλάτανου να αλλάζουν ... Αυτή η εικόνα είναι πολύτιμη. Δεν νομίζω να είμαι ξανά τόσο τυχερή για να ζήσω ξανά κάτι παρόμοιο.

     Δεν θα πω περισσότερα. Το φθινόπωρο είναι μία εποχή μαγική. Μου αρέσει!. Είναι μία εποχή που έχει μία ασύγκριτη χάρη. Κλείνει μέσα του κάτι μαγικό, κάτι ξεχωριστό και κάτι σπάνιο. Ίσως γιαυτό τα τελευταία χρόνια δεν μας επισκέπτεται και τόσο συχνά. Ας ελπίσω για το αντίθετο. Στην Αγγλία και ακόμη περισσότερο στην Αμερική δίνουν μεγάλη προσοχή στο Φθινόπωρο. Του δίνουν δύο ονομασίες, στην Αγγλία προφέρεται ως "Autumn" (παραπέμπει σε μία πιο λόγια προσέγγιση) και στην Αμερική αναφέρεται ως "Fall" (πιο πρακτική σκοπιά στο θέμα). Ίσως και εμείς για όσο διαρκεί στην Ελλάδα καλό θα ήταν να δίναμε λίγο περισσότερη σημασία σε αυτό το ξεχωριστό εποχιακό φαινόμενο. Τέλος, σας αφήνω με μία μικρή εικόνα  ενός ιδιαίτερου και πολύ ταλαντούχου κινέζου φωτογράφου που θα σας - και εμένα μαζί - βάλει στο κλίμα της εποχής.

Καλό Φθινόπωρο* :)  

          

Καλό καλοκαίρι!

 Και από το μικρό μου αλλά χαριτωμένο μου ιστολόγιο  σας αποχαιρετώ για το καλοκαίρι που έρχεται. ΄Ηρθε δηλαδή και μας χτυπά δειλά - δειλά την πόρτα. Αν και ο καιρός είναι λίγο τρελός το καλοκαίρι είναι εδώ!. Για την καλοκαιρινή περίοδο, το παρόν ιστολόγιο θα κάνει διακοπές - κοινώς θα διακοπάρει! :P - μαζί και η ιδιοκτήτρια αυτού! :) Να ευχηθώ σε όλους σας να έχετε ένα όμορφο καλοκαίρι και να περνάτε καλά! Ραντεβού το Σεπτέμβρη...!

 Σας αφήνω με μία όμορφη καλοκαιρινή εικόνα που "μυρίζει" θάλασσα! Ο συμβολισμός της είναι εμφανής! Να είστε όλοι καλά

Και ξαφνικά χιόνισε χρόνια...!

    Μεγάλωσα και εγώ! Κατά έναν ολόκληρο χρόνο ... και μία μέρα! Αυτός ο χρόνος είχε αρκετές ανατροπές. Γέλια, πίεση, χαρά, εκπατρισμός και επαναπατρισμός. Μετά από τόσες και τόσες διαδρομές νομίζω ότι έχω πάρει master στο να φτιάχνω βαλίτσες!. Είμαι μεγάλη για να φοβηθώ και μικρή για να αντέξω έναν τρελό κόσμο, κατά το άσμα. Σκέφτομαι ότι κάποιοι άνθρωποι μεγαλώνουν βεβιασμένα και κάποιοι άλλοι αβίαστα. Όμως οι νέοι αργούν να μεγαλώσουν. Δεν ξέρω αν γινόμαστε πιο σοφοί όπως λένε, αλλά σίγουρα πιο ώριμοι. Η αποκάλυψη συντελείται πάντα εντός μας. Είναι αόρατη. Ό,τι γίνεται μία φορά μόνο ... μια φορά και μετά ποτέ ξανά. Για αυτή τη μοναδική στιγμή που θα έρθεις και εσύ στον κόσμο. Το κορίτσι που δεν θέλει να χάσει την επαφή του με το σύμπαν. Σίγουρα μεγαλώνοντας το κέρδος είναι να παραμείνεις για πάντα αυτός που είσαι και να βελτιώνεσαι. Να φτάσεις καθημερινά έστω λίγο πιο κοντά στον στόχο σου. Να είσαι, αν είναι δυνατόν, για πάντα παιδί ...

    Δεν θέλω την πεζή αλήθεια. Αυτά τα ρητορικά ερωτήματα θα τα αφήσω για τους πολύ μεγάλους. Εγώ θέλω να παίξω στο παιχνίδι της γνώσης. Στο παιχνίδι της αγάπης. Στο παιχνίδι της ζωής. Αυτό θέλω. Με τους φίλους μου, την οικογένειά μου και τους δικούς μου ανθρώπους. Με τόσα διαφορετικά γενέθλια που πάντα με έβρισκαν να τα γιορτάζω με διαφορετικό τρόπο, σε διαφορετικό τόπο, όμως με τους ίδιους φίλους!. Έκοψα και εγώ την τούρτα μου, έσβησα τα κεράκια μου και ως είθισται αποφάσισα να μεγαλώσω. Για την ακρίβεια να μεγαλώσουμε, κατά έναν χρόνο. Μαζί με τον αδερφό μου!... Η ευχή των γενεθλίων μου είναι μυστική...  Αλλά θέλω να ευχηθώ σε όλους σας να είστε καλά και να περνάτε ακόμα καλύτερα! Και αυτοί που προσπαθούν να με βλάψουν με άδικες κατηγορίες ας, είναι καλά.

Θα ήθελα να αφιερώσω ένα απόσπασμα από ένα πολύ ιδιαίτερο ποίημα σε εμένα και στον αγαπημένο μου αδερφό ...

"Two roads diverged in a yellow wood
And sorry I could not travell both
And be one traveller, long I stood
...
And I, I took the one less travelled by,
And that has made all the diferrence"

Robert Frost "The road not taken"

You Can't Handle The Truth - from 'A Few Good Men'

   
    Κάθε Κυριακή η αγαπημένη μου ασχολία είναι να βλέπω ταινίες. Ταινίες που τις έχω δει και ξαναδεί.  Όμως κάθε φορά έχω να μάθω κάτι καινούριο. Σήμερα έψαξα τη συγκεκριμένη ταινία. Ήθελα πολύ να τη δω. Η υπόθεση της ταινίας είναι σχεδόν γνωστή σε όλους. Τη δημοσιεύω γιατί την βρίσκω αρκετά επίκαιρη. Γιατί θέλει θάρρος να αντιμετωπίσεις την αλήθεια. Να βρεθείς αντιμέτωπος με το κάθε κατεστημένο και να βγεις νικητής σε αυτή την άνιση αναμέτρηση. Ο μύθος του Δαυίδ και του Γολιάθ πιο αληθινός όσο ποτέ ... Για έναν νέο δικηγόρο που δεν έχει βρεθεί ποτέ ξανά σε αίθουσα δικαστηρίου εναντίον ενός ώριμου, διακεκριμένου βετεράνου του πολεμικού ναυτικού. Ποιος θα πιστέψει ποιόν ;;;. Ποιος είναι αληθινός και ποιος κρύβεται πίσω από παράσημα και επισημότητες ... Και όμως το πείσμα και η φλόγα για την αναζήτηση της αλήθειας θα κάνει τη διαφορά. Κάποιοι θα μπορούσαν να πουν ότι είναι η τύχη του "πρωτάρη", αλλά εγώ νομίζω ότι δεν είναι θέμα τύχης αλλά ικανότητας.

Υ.Γ: Επί τη ευκαιρία, θα ήθελα να αφιερώσω αυτό το χαρακτηριστικό απόσπασμα της ταινίας σε όλους όσους διατείνονται ότι είναι δίκαιοι και αιθεροβάμονες επιστήμονες ή ό,τι, ενώ στην πράξη το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να διαβάλουν τις υπολήψεις άλλων ανθρώπων και να ζουν μέσα από αυτούς. Να είναι όλοι τους καλά ...

...Ένας μύθος και μία ιστορία...

    Πολύ παλιά σε ένα μικρό, όμορφο και ορεινό χωριό του Παρνασσού, ζούσαν συνηθισμένοι αλλά και ασυνήθιστα παράξενοι άνθρωποι. Μαζί τους ζούσαν και νεράιδες ... O μύθος λέει ότι οι κάτοικοι του χωριού ήταν εξοικειωμένοι με τα στοιχεία της φύσης. Όλα τότε ήταν συνηθισμένα και τόσο αγνά. Ένας από αυτούς τους μη συνηθισμένους ανθρώπους ήταν και ένας νεαρός που του άρεσε να περπατάει μόνος του στο δάσος και να κάνει βόλτες στα ποτάμια. Ήταν αρκετά θαρραλέος και δεν φοβόταν το άγνωστο. Ένα πρωί καθώς πήγαινε στο ποτάμι για να κάνει μπάνιο, είδε πολλές νέες κοπέλες μαζεμένες στο ποτάμι να γελάνε και να πλένουν τα μαντήλια τους. Δίχως αμφιβολία ήταν νεράιδες!!!. Ο νέος κρύφτηκε για να μην τον δουν και παρατηρούσε για ώρα αυτό το σπάνιο θέαμα που λίγοι ή σχεδόν κανένας δεν είχε την τύχη να το δει στη ζωή του. Παρατηρούσε επί ώρες μία νεαρή μικρόσωμη νεράιδα με μακρυά μαλλιά που είχε απλώσει το μαντήλι της και περίμενε να στεγνώσει για να το πάρει.

    Εκείνη τη στιγμή ακριβώς πετάχτηκε μπροστά της ο νεαρός και άρπαξε το μαντήλι της. Ο μύθος λέει ότι αν κάποιος κλέψει το μαντήλι μιας νεράιδας, τότε εκείνη είναι αναγκασμένη να τον ακολουθήσει ... Όταν την πήρε μαζί του και την εμφάνισε στην κοινωνία του χωριού όλοι σάστισαν. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν αυτό που έβλεπαν. Μία νεράιδα και ένας θνητός μαζί. Απίστευτο!. Πράγματι η νεράιδα έζησε μαζί με τον νεαρό πέντε ολόκληρα χρόνια σαν ζευγάρι. Κάποιοι ακόμη και σήμερα υποστηρίζουν ότι παντρεύτηκαν με εκκλησιαστικό γάμο και ότι ήταν κανονικό ζευγάρι.

    Ακόμα το πιο γοητευτικό στοιχείο είναι ότι έκαναν και ένα παιδί μαζί που ήταν αγόρι. Όμως όλα τα παραμύθια κάποτε τελειώνουν. Η νεράιδα δεν ήταν μία κοινή θνητή γυναίκα. Αναγκάστηκε να συμπεριφερθεί ως τέτοια γιατί είχε χάσει την ελευθερία της. Το πολύτιμο μαντήλι της. Ο νεαρός το είχε κρύψει σε μία παράξενη κρυψώνα. Κάπου που δεν θα μπορούσε ποτέ να σκεφτεί να ψάξει η νεράιδα. Όχι σε μπαούλα, ούτε σε σεντούκια, αλλά στην κάννη ενός όπλου ... Όμως λένε ότι οι νεράιδες όλα τα καταλαβαίνουν και έχουν διαφορετικό ένστικτο από τους ανθρώπους, ως στοιχεία της φύσης. Το ένστικτό της λοιπόν, την οδήγησε σε αυτή τη μυστική κρυψώνα και αφού είχε βρει το μαντήλι της, ευτυχισμένη που ξαναβρήκε την πραγματική της φύση, έφυγε από αυτό το μέρος και επέστρεψε πάλι στον αόρατο κόσμο της. Ακόμη ο μύθος λέει ότι ο νεαρός δεν παντρεύθηκε ποτέ ξανά γιατί δεν μπορούσε να την ξεχάσει. Όσες φορές και αν πήγε στο ποτάμι περιμένοντας να δει τη νεράιδα του να πλένεται, τελικά δεν κατάφερε να την βρει.

    Εν κατακλείδι, ο μύθος λέει ακόμη ότι ο νεαρός ήταν ένας πολύ όμορφος άντρας, ψηλός και γεροδεμένος και ότι ακόμη το παιδί που μεγάλωσε και συνέχισε το γένος ήταν ο νεραϊδογέννητος. Το στοιχείο της νεράιδας πέρασε από γενιά σε γενιά μέχρι και σήμερα λένε μέχρι ο χρόνος να το σβήσει εντελώς ...

How did it found us?

    Σήμερα είναι μία΄"μαύρη" μέρα για την Ελλάδα. Κάναμε το γύρω του κόσμου στα ευρωπαϊκά κανάλια που παρουσίασαν εκείνοι πρώτοι - η Ε.ΣΥ.Ε.Α απεργούσε - τις εικόνες ντροπής. Μία απεργία στην οποία συμμετείχε ο απλός πολίτης για να αντιδράσει για την οικονομική κρίση της χώρας, μετατράπηκε σε ανεξέλεγκτη πορεία ατόμων που δεν είχαν να διεκδικήσουν απολύτως τίποτα. Αντιθέτως πήγαν εκεί για να καπηλευτούν την διαμαρτυρία του κόσμου, να παρεισφρύσουν στην πορεία και να κάψουν μία τράπεζα και 4 - η μία νέα κοπέλα ήταν έγκυος - αθώους. Αυτό είναι εγκληματική πράξη. Τυφλή βία και δεν έχει καμία σχέση ούτε με την θεωρία που υπερασπίζονται οι αναρχικοί, ούτε με τις διαδηλώσεις των πολιτών στα πλαίσια της υποτιθέμενης δημοκρατίας που έχουμε και έχει καταντήσει σε αναρχοδημοκρατία.

Τρεις αθώοι άνθρωποι έχασαν άδικα τη ζωή τους και δεν γυρίζουν πίσω. Αυτό δεν αλλάζει δυστυχώς.

    Δεν είμαι αφελής. Κάποιους θα τους συλλάβουν και μετά θα τους αφήσουν για να κάνουν τα ίδια. Ανεγκέφαλοι που νομίζουν ότι επαναστατούν και παρασύρουν και άλλους αφελείς που νομίζουν ότι αυτοί οι ανεγκέφαλοι έχουν δίκιο και τους ακολουθούν. Έλεος! ... Αναρωτιέμαι αν έχει νόημα να κατέβει κανείς σε πορείες. Γιατί ξέρω τι ακριβώς θα γίνει κάθε φορά. Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν κι άλλοι - πιο έξυπνοι ίσως και πιο αποτελεσματικοί - τρόποι δράσης και αντίδρασης.Θέλω να πιστεύω ότι οι γενιές που θα ακολουθήσουν θα είναι πιο υποψιασμένοι για τον κόσμο και θα βρουν έναν κόσμο ίσως καλύτερο αλλά σίγουρα διαφορετικό. Πιστεύω σε αυτό και προσδοκώ ανάσταση ζωντανών.

    Τελειώνω με ένα ποίημα που όμως δυστυχώς δεν μπορώ να θυμηθώ τον ποιητή αυτή τη στιγμή, να με συγχωρείτε για αυτή τη βασική παράλειψη αλλά θα το διορθώσω !!!.

Does this darkness have a name?

This cruelty, this hatred
How did it find us?
Did it steal into our lives or did we seak it out and embrace it
What happened to us?
That we know sending our children into the world like we send young men to war Hoping for their safe return but knowing that some will be lost along the way
When did we lose our way?
Consumed by the shadows shwalloed whole by the darkness
Does this darkness have a name?
Is it your name?
...

Καλό μήνα!

Και επειδή τον νέο μήνα θέλω να τον υποδεχθώ με θετική διάθεση, μακρυά από θλίψη και ό,τι στενάχωρο να ευχηθώ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ :)

Καλό μήνα σε όλους εύχομαι!!!