Μία μετακόμιση...

πολλές ιστορίες...

Αρχή της φοιτητικής μου πορείας... Μεγάλης πορείας. Με φόβο στην αρχή για το άγνωστο. Εγώ να φαίνομαι τόσο μικρή μέσα, έξω, κάτω - πάνω (!) δεν επιχείρησα να ανέβω ποτέ - από τα μεγάλα κτίρια. Τόσο αθώα σε συμπεριφορά, αντίδραση, βλέμμα - αυτό το κράτησα και τώρα -, που δεν τα ήξερα όλα στην αρχή. Και ποιος τα ξέρει όμως;. Δεν μας έδωσε κανείς εγχειρίδιο επιβίωσης κατά τη διάρκεια των φοιτητικών χρόνων. Ήταν το μόνο απαραίτητο εφόδιο που θα έπρεπε να έχουμε μαζί μας. Σε κάθε μας βήμα, σε κάθε μας συναναστροφή, σε κάθε μας επαφή με γραμματείες, υπεύθυνους - ανεύθυνους - που εκείνοι είναι που δεν τα ξέρουν όλα τελικά -, σε κάθε μας ερώτηση ακόμα και στο περίπτερο για το αν πουλάει φοιτητικά εισιτήρια και που είναι η στάση για το πανεπιστήμιο... Και ο περιπτεράς κλασσικά, να σου απαντάει στην καλύτερη των περιπτώσεων βαριεστημένα του τύπου - τι ήρθες και εσύ τώρα, καλά κοιμόμουν όρθιος ανάμεσα στις τσίχλες και τα γαριδάκια μου και στο νίτρο περιοδικό μου- με λόγια που μασάει μέσα από τα δόντια του και άντε τώρα εσύ να καταλάβεις που σου είπε ακριβώς ότι βρίσκεται η στάση και αισθάνεσαι εμφανώς άβολα να ρωτήσεις και δεύτερη φορά μην θέλοντας να προκαλέσεις αντιπάθειες και εκνευρισμούς άθελα σου ακόμη δεν ήρθες σε ξένο τόπο στον ήδη αντιπαθέστατο, αγενέστατο περιπτερά. Και συνεχίζεις... Ελπίζοντας στην ευγένεια των περαστικών αγνώστων. Λάθος!. Εκεί είναι το πρώτο λάθος!. Μην επενδύεις ποτέ την καλή σου καρδιά σε ξένους. Δεν είναι ευγενικοί. Δεν είναι και κακοί. Αλλά μην πιστέψεις ούτε για μια στιγμή ότι είναι καλοί, αγαθοί, καλοσυνάτοι, όπως εσύ. Εσύ απλώς έχεις την δικαιολογία - σε προσωπικό επίπεδο λογική την θεωρώ - του να μην ξέρεις!. Να είσαι απλώς άπειρος/η στις συναναστροφές. Οι άλλοι, όλοι οι άλλοι, οι άγνωστοι - άλλοι, οι φαινομενικά καλοί - άλλοι δεν είναι ίδιοι με εσένα. Έχουν φθείρει την ψυχή τους στην κουτοπόνηρη νοοτροπία, έχουν κάνει τη ζωή τους μία ξένη φορτική. Και δεν θα ηρεμήσουν αν δεν φθείρουν και εσένα. Και αυτό πρέπει να το καταλάβεις από την αρχή και γρήγορα καλό μου παιδί... Να τους απομονώσεις πρώτος και να τους κόψεις κάθε διάθεση για συναναστροφή. Και μετά θα αρχίσει ο προσανατολισμός...

Και ο αποπροσανατολισμός. Σε αυτό το σημείο μπαίνει η εύρεση φοιτητικής στέγης. Εγώ δυστυχώς ή ευτυχώς δεν έχω καταπληκτικές εμπειρίες να αναφέρω.. Αλλά και από τους γνωστούς μου ούτε εκείνοι έχουν. Τελικά τα υπέροχα, ευήλια, ευάερα σπίτια πρέπει να είναι αστικός μύθος. Διαφορετικά θα είχαμε βρει όλοι από ένα τέτοιο και θα μπορούσαμε να διαλέγουμε κιόλας ποιο είναι το καλύτερο... Και οι αρχιτέκτονες θα έκαναν πάρτυ από την χαρά τους που κατασκεύασαν τόσο όμορφα σπίτια και όχι μίζερες πολυκατοικίες, με μηδέν αντισεισμική προστασία, σκοτεινά, γεμάτα υγρασία, με ακανόνιστο μέγεθος διαμερίσματα. Και εκεί πραγματικά έχεις το πρώτο ύφος απορίας προς τον εκάστοτε ιδιοκτήτη όταν του λες "μα το νοικιάζετε αυτό;. Δεν έχει ούτε μπάνιο (!)....". Και ο ιδιοκτήτης σου απαντά με περισσή ευγένεια, "κοπελιά, αυτό έχω... ". Εκεί πραγματικά επαναστατείς. Κοπελιά ;;;;;;;;. Ε, όχι. Έχεις εκραγεί με την αναισθησία του και φεύγεις βιαστικά όσο πιο γρήγορα μπορείς για να πάρεις καθαρό αέρα γιατί ο τύπος σε έκανε μπουρλότο της Σαπφούς Νοταρά!. Βέβαια, αυτό ισχύει στην περίπτωση που κάποιος έχει την πολυτέλεια να ενοικιάσει ένα σπίτι. 

Υπάρχουν όμως παιδιά, που έχουν μάθει την φοιτητική ζωή με τον σκληρό τρόπο της απολύτως πεζής πραγματικότητας. Που δεν έχουν την πολυτέλεια να επιλέξουν που θα μείνουν και που θα υπολογίζονται ως, απλώς τυχερά ακόμα αν τα δεχθούν σε κάποια φοιτητική εστία. Εκεί όπου δεν διαγράφονται τόσο λαμπερές οι προδιαγραφές... Εκεί που θα σε σοκάρει η αναισθησία των υπαλλήλων όταν σου λένε ότι το μπάνιο είναι κοινό (!), ότι δεν υπάρχει μπαλκόνι (! !), ότι θα κοιμηθείς στο δωμάτιο μαζί με άλλον, άγνωστο φυσικά που δεν ξέρεις καν ποιος είναι, αν είναι λογικός, τρελός, κλεπτομανής, διεστραμμένος, αν θα έρχεται πιωμένος το βράδυ και θα σε τρομάζει η συμπεριφορά του, αν θα είναι απολύτως φυσιολογικός και δεν θα σου δημιουργήσει κανένα πρόβλημα, αν αν αν... αν. 

Και τότε θα νοιώσεις πραγματικά να κλονίζεσαι. Δεν θα πιστεύεις ότι ζεις κάτι τέτοιο. Παρακαλάς να είναι ψέματα, ή έστω μία κακή φάρσα που σου έκαναν οι φίλοι σου για να σε τρομάξουν ως αντίποινα για τα πειράγματα που τους έκανες. Σε εκείνη την περίπτωση απλώς θα τους θύμωνες για το ακραίο τους χιούμορ και μετά θα το θυμόσουν σε κάποια έξοδο με την παρέα και θα γελούσες δυνατά. 'Ομως δεν είναι αστείο, οι φίλοι σου σε βοηθάνε στη μετακόμιση και η έξοδος θα αργήσει να γίνει μέχρι να μαζευτεί η παρέα που έχει απλωθεί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα - κυριολεκτικά -. Εσύ πρέπει να βρεις σπίτι με ένα συμβατό ενοίκιο, που να πληροί τις ανθρώπινες προϋποθέσεις όπως αυτόνομη θέρμανση, χωρίς κοινόχρηστα και ό,τι άλλο θελήσει να σου προσθέσει στον λογαριασμό ο ιδιοκτήτης. Αλλά μάλλον είναι σπάνια περίπτωση να πέσεις σε κάποιον νορμάλ που δεν έχει μόνο τα ευρώ και τα σεντς στο μυαλό του. Και να αγωνιάς για την εργασία που έχει μείνει στη μέση ελέω συνθηκών, για τα βιβλία που πρέπει να επιστρέψεις στη βιβλιοθήκη και εύχεσαι να μην σε στεναχωρήσουν με αδικαιολόγητα αυστηρές παρατηρήσεις ωραρίου και ωρών επιστροφής... Μάλλον θα τη γλυτώσεις όμως, γιατί ακόμα και τώρα είσαι συνεπής!. Τώρα που ο χρόνος τρέχει και δεν λέει να σταματήσει... που έχεις καταργήσει το ξυπνητήρι γιατί δεν το έχεις ανάγκη και σε νευριάζει αυτός ο ενοχλητικός του ήχος. Που παντού υπάρχει πίεση και όλοι τρέχουν σαν τρελοί. Κάπου εκεί, θα σκεφτείς λογικά και θα διαγράψεις διορίες, ενοχλήσεις ρολόγια τοίχου και χειρός. Κάπου εκεί θα διαμορφώσεις το δικό σου πρόγραμμα μελέτης, καθημερινότητας, ζωής...

Εκεί χωράς μόνο εσύ και όσοι είναι ακριβώς σαν εσένα. Υποχωρήσεις τέλος. No more sales!. Αυτές φταίνε και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Δεν χωράνε όλοι λυπάμαι. Και μπορεί όλοι να είναι καλοί, αλλά τέρμα τα καλά παιδιά!. Εγώ έχω να ασχοληθώ με τον εαυτό μου, που μου κάνει παράπονα γιατί με την πεζή πραγματικότητα τον έχω παραμελήσει είναι η αλήθεια και με το νέο μου σπίτι. Είμαι ακόμα αισιόδοξη και νομίζω ότι τελικά θα τα καταφέρω!. Δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα. Μπορεί κάθε αλλαγή να είναι για κάτι καλύτερο!.... και ακόμα λένε ότι όλα γίνονται για κάποιον λόγο. Μόνο που βρε παιδιά, συγχωρήστε με αλλά πολύ θα ξέρω γιατί γίνονται όλα αυτά!.... Δεν μου αρέσουν οι εκπλήξεις. Α - ρνού - μαι! :P. Αλλά όπως και να έχει η μετακόμιση είναι ένα γεγονός που δεν μπορεί να αποφευχθεί δυστυχώς. Και εγώ βρήκα σπίτι με λογική τιμή ευτυχώς. 

Μάζεψα φωτογραφίες, έκλεισα κουτιά, συγκέντρωσα - όσα μπορούσα να μαζέψω - περιοδικά, καθάρισα τον χώρο, για να τον παραδώσω πιο καθαρό από ότι τον βρήκα, άνοιξα βιβλία και διάβασα ποίηση Κ. Π. Καβάφη. Που πάντα θα είναι σύγχρονος, πάντα επίκαιρος, πάντα αληθινός, αισθαντικός, παρατηρητής της ζωής, της ιστορίας, της φιλοσοφίας, του έρωτα... Που "σνομπάρεται" ακόμα από τους κριτικούς λογοτεχνίας, επειδή μιλάει απλά, κατανοητά, αληθινά. Έτσι πρέπει να μιλούν οι ποιητές.... Να επικοινωνούν κατευθείαν με την καρδιά. Αυτό θεωρώ εγώ επιτυχία. Όλα τα υπόλοιπα είναι άδειες σελίδες γεμάτων βιβλίων. Γύρισα τη σελίδα... έβαλα τον σελιδοδείκτη ανάμεσα... και απόλαυσα σιωπηλά την κάθε λέξη του ποιητή...

(Σας αφήνω με ένα ποίημα που είναι τροφή για σκέψη. Και με την καληνύχτα μου....:)...)

. . . " Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον " . . .

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης σε αχρονολόγητο σχέδιο από τον Γιάννη Κεφαλληνό

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί             
αόρατος θίασος να περνά, 
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές - 
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων, να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν 
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο
κι άκουσε με συγκίνησιν, άλλ' όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.      

 (Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984) 

Δικτυακός τόπος www.kavafis.gr/poems/

Παιίζουμε ; !

Εχθές ο καλός μου φίλος JKSkroutzakos μου έκανε τη χαρά και την τιμή να συμμετάσχω και εγώ στο παιχνίδι των 7... τί είναι αυτό;. Είναι ένα πολύ ωραίο παιχνίδι!.

Ξεκινάμε!

1. Αγαπώ το διάβασμα. Και εμπιστεύομαι τους ανθρώπους που διαβάζουν. Η γνώση είναι δύναμη είπε ο sir. Francis Bacon. Σίγουρα ήταν πολύ σοφός άνθρωπος!.  

2. Αγαπώ την εικονογράφηση βιβλίων. Είναι τέχνη!. Αγαπώ τους φίλους μου. Και εκείνοι εμένα. Και πιστεύω πολύ στη φιλία.

3. Μου αρέσει το περπάτημα και το τρέξιμο στο πάρκο. Αγαπώ πολύ τη φύση. Και τα ζωάκια. Άσχετο αν ποτέ δεν πήρα χρυσόψαρα που τόσο ήθελα, γιατί η μαμά λέει ότι δεν θα εγκλιματίζονταν και εγώ μετά θα στεναχωριόμουν. Κάτι ξέρει!.

4. Μου αρέσει η ασπρόμαυρη φωτογραφία κτιρίων, πορτραίτου, πόλεων. Και να ακούω μουσική τζαζ, και εναλλακτική ροκ. Λατρεύω τους Smiths!!!.

5. Μου αρέσει να ακούω ιστορίες από μεγαλύτερους γιατί μας κάνουν σοφότερους. Μερικές φορές κάθομαι μαζί τους. Και μετά φεύγω συγκινημένη.

6. Μου αρέσει η μόδα και να διαβάζω περιοδικά και να κάνω συλλογή από αυτά. Νομίζω δεν θα σταματήσω ποτέ να το κάνω. Ακόμα και εν καιρώ κρίσης!.

7. Μου αρέσει το κέικ σοκολάτας, τα μπισκότα σοκολάτας και η σοκολάτα υγείας Παυλίδη με γέμιση κακάο. Όλο σοκολάτα!. 

Τέλος, μου άρεσε πολύ αυτό το παιχνίδι και ο φίλος μου με έκανε πολύ πολύ χαρούμενη!!!. :)) Σας αφήνω με μία φωτογραφία που είναι από τις αγαπημένες μου. Κάθε φορά την παρατηρώ...

Καλό σκ φίλοι μου...

... Η υπέροχη ιστορία ενός βιβλίου ...

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου διάβαζα, και ζούσα παράλληλα. Ζούσα όμως και σε κόσμους φανταστικούς που μου άνοιγαν οι πόρτες των βιβλίων. Και ζούσα μαζί τους και μετά μόνη μου, και ύστερα πάλι κάπου συναντιόμασταν. Πλέον είναι κομμάτι της ζωής μου. Και αν και λόγω μελέτης ακαδημαϊκών πια βιβλίων - περάσαμε σε άλλο στάδιο, αλλά τα βιβλία δεν έπαψαν να μας βρίσκουν σε κάθε σταθμό της ζωής μας - δεν έχω όσο χρόνο θα ήθελα για να διαβάσω ένα λογοτεχνικό βιβλίο, πάντα κουβαλάω ένα μέσα στη τσάντα μου. Για να ξεχνιέμαι από τις πιέσεις των καθηγητών με διορίες σε εργασίες. Για να υπενθυμίζω στον εαυτό μου τι αγαπάω αληθινά. Και πάντα θα έχω αφήσει ένα κομμάτι μου σε αυτά και εκείνα θα μου δίνουν ως αντάλλαγμα κάτι δικό τους, κάτι καινούριο, κάτι ξένο, κάτι παλιό και κάτι διασκεδαστικό. 

Τελευταία κουβαλάω πάντα μαζί μου το βιβλίο "Οι υπέροχη ιστορία του Henry Sougar", του συγγραφέα Ρόαλντ Νταλ. Ένα σπουδαίο βιβλίο από τον μαιτρ του απίθανου και του αναπάντεχου. Τα πράγματα δεν είναι πάντα αυτό που φαίνονται, κι αυτό που φαίνεται δεν είναι η πραγματικότητα. Ο αγαπημένος συγγραφέας με καρδιά παιδιού μας οδηγεί τους μεγάλους σε μονοπάτια καινούρια. Όπου το ψέμα και η αλήθεια, η πραγματικότητα και η φαντασία, η αίσθηση και η παραίσθηση αλλάζουν διαρκώς θέσεις. Ανακατεύω τα κομμάτια του πάζλ, παίζω άφοβα με κάθε χαρά και με αυτό το θέμα, καλωσορίζω τον Οκτώβριο. Τέλος, σας αφήνω με ένα πανέμορφο κείμενο που γράφηκε ποτέ για όσους αγαπάνε το διάβασμα. Το κείμενο έχει τίτλο "Dat a girl who reads", του/της Rosemary Urquico. Είναι πανέμορφο.. 

... " Φλέρταρε με ένα κορίτσι που διαβάζει. Αγάπησε ένα κορίτσι που ξοδεύει τα λεφτά του σε βιβλία αντί για ρούχα. Που έχει πρόβλημα χώρου στη ντουλάπα της επειδή έχει πολλά βιβλία. Φλέρταρε με ένα κορίτσι που έχει λίστες με βιβλία που θέλει να διαβάσει, που έχει κάρτα δανειστικής βιβλιοθήκης από όταν ήταν 12 χρονών. 

Βρες ένα κορίτσι που διαβάζει. Θα το καταλάβεις από το ότι πάντα έχει ένα αδιάβαστο βιβλίο μέσα στην τσάντα της. Είναι αυτή που κοιτάζει γλυκά ανάμεσα στα ράφια του βιβλιοπωλείου, αυτή που ξεφωνίζει χαμηλόφωνα όταν βρει το βιβλίο που έψαχνε. Βλέπεις την παράξενη κοπέλα που μυρίζει τις σελίδες ενός παλιού βιβλίου σε ένα βιβλιοπωλείο, "από δεύτερο χέρι";, αυτή είναι που διαβάζει. Δεν μπορεί ποτέ να αντισταθεί στη μυρωδιά των σελίδων, ιδίως όταν είναι κιτρινισμένες. 

Είναι το κορίτσι που διαβάζει, ενώ κάθεται περιμένοντας στο γωνιακό καφέ. Αν ρίξεις μία ματιά στην κούπα της, το γάλα ξεχειλίζει, γιατί είναι ήδη πολύ απορροφημένη. Χαμένη στον κόσμο που φτιάχνει ο συγγραφέας. 

Κάθισε δίπλα της. Μπορεί να σου ρίξει ένα βλέμμα, σαν όλα εκείνα τα κορίτσια που δεν τους αρέσει να τα διακόπτουν. Ρώτησε την αν της αρέσει το βιβλίο. 

Κέρασε την μία κούπα καφέ. 

Πες της τη γνώμη σου για τον Μουρακάμι. Μάθε αν διάβασε το πρώτο κεφάλαιο από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Να ξέρεις ότι αν πει ότι κατάλαβε τον Οδυσσέα του Joys, θα είναι απλά για να σου φανεί έξυπνη. Ρώτησε την αν της αρέσει η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, ή αν θα ήθελε να είναι η Αλίκη. 

Είναι εύκολο να βγαίνεις με ένα κορίτσι που διαβάζει. Χάριζε της βιβλία για τα γενέθλια της, για τα Χριστούγεννα, για τις επετείους σας. Χάριζε της το δώρο των λέξεων, στην ποίηση, στα τραγούδια. Χάρισε της Neruda, Pound, Sexton, Cummings. Δώσε της να καταλάβει ότι ξέρεις πως οι λέξεις είναι αγάπη. Να ξέρεις ότι κι αυτή ξέρει τη διαφορά ανάμεσα στα βιβλία και στην πραγματικότητα αλλά  - για το όνομα του Θεού -, θα προσπαθήσει να κάνει τη ζωή της λιγάκι σαν το αγαπημένο της βιβλίο. Δεν θα είναι δικό σου το φταίξιμο αν το κάνει. Πρέπει να κάνει μία προσπάθεια, κατά κάποιον τρόπο. 

Πες της ψέματα. Αν ξέρει από συντακτικό, θα καταλάβει ότι ήταν ανάγκη να πεις ψέματα. Πίσω από τις λέξεις έχει άλλα πράγματα: κίνητρα, αξίες, αποχρώσεις, διαλόγους. Δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου. 

Χώρισε μαζί της. Γιατί ένα κορίτσι που διαβάζει, ξέρει ότι η αποτυχία οδηγεί στην κλιμάκωση. Καταλαβαίνει ότι όλα τα πράγματα έχουν ένα τέλος. Ότι σε κάθε περίπτωση, μπορεί πάντα, μετά να υπάρχει μία συνέχεια. Ότι μπορείς να αρχίσεις ξανά και ξανά, και να παραμείνεις ήρωας. Ότι η ζωή είναι πολύ πιθανό να έχει ένα παλιάνθρωπο, ή μπορεί και δύο. 

Γιατί να φοβάσαι όλα όσα δεν είσαι;, Τα κορίτσια που διαβάζουν, καταλαβαίνουν ότι οι άνθρωποι, σαν τους χαρακτήρες, αναπτύσσονται. Εκτός από αυτούς στις σειρές Twillight. 

Αν βρεις ένα κορίτσι που διαβάζει, κράτα το από κοντά. Όταν τη βρεις ξύπνια στις δύο τη νύχτα, να σφίγγει ένα βιβλίο στο στήθος της και να κλαψουρίζει, φτιάξε της ένα φλιτζάνι τσάι και κράτα την στην αγκαλιά σου. Μπορεί να τη χάσεις για κάνα δυο ώρες, αλλά πάντα θα έρχεται πίσω σε 'σένα. Θα μιλάει για τους χαρακτήρες του βιβλίου σαν να είναι αληθινοί, και η αλήθεια είναι ότι για λίγο, πάντα είναι. 

Θα της κάνεις πρόταση μέσα σε ένα αερόστατο, ή σε μια ροκ συναυλία. Ή, πολύ απλά, την επόμενη φορά που θα είναι άρρωστη, από το τηλέφωνο. 

Θα χαμογελάς τόσο δυνατά που θα απορείς γιατί η καρδιά σου δεν έχει σπάσει και γεμίσει με αίματα όλο τον κόσμο, ακόμη. Θα γράψεις την ιστορία της ζωής σας, θα κάνετε παιδιά με περίεργα ονόματα και ακόμη πιο περίεργες συνήθειες. Θα συστήνει τα παιδιά σας στον Παπουτσωμένο Γάτο και στον Ασλάν και όλα αυτά μέσα στην ίδια μέρα. Θα περπατάτε στα γεράματα, τους χειμώνες μαζί και θα απαγγέλει Κιτς με κομμένη την ανάσα, ενώ εσύ θα τινάζεις το χιόνι από τις μπότες της. 

Φτιάξ'τα με ένα κορίτσι που διαβάζει γιατί σου αξίζει. Αξίζεις ένα κορίτσι που μπορεί να σου δώσει την πιο χρωματιστή ζωή που μπορείς να φανταστείς. Αν το μόνο που έχεις να της δώσεις είναι μονοτονία, μπαγιάτικες ώρες και μισοψημένες προτάσεις, τότε καλύτερα μείνε μόνος. Αν θέλεις τον κόσμο, και τους κόσμους πέρα από αυτόν, τότε βρες ένα κορίτσι που διαβάζει. 

΄Η ακόμα καλύτερα, βρες ένα κορίτσι που γράφει" ...