Κάθε χρόνο το Μάη

     Ξύπνησα μουδιασμένη με ένα κρύο αεράκι να προκαλεί ρίγη σε όλο μου το σώμα.  Η εποχή έχει ήδη αλλάξει σηματοδοτώντας ότι έχουμε αφήσει πίσω μας τον βαρύ, κρύο και εσωστρεφή χειμώνα. Οι βροχές αλλάζουν και από επιθετικές και ξαφνικές γίνονται γλυκές, αναμενόμενες και εναρμονίζονται όμορφα με το ανοιξιάτικο τοπίο. Οι πολύ πρωινές ώρες έχουν δώσει τη θέση τους στις μεταμεσονύκτιες. Εκεί που αρχίζουν να συμβαίνουν όλα!. Τα πάρτι σε ταράτσες, (μία σπάνια εικόνα πια),  οι συναυλίες σε ανοιχτούς χώρους, τα παιδιά που παίζουν μπάσκετ τη νύχτα κάτω από το δυνατό φως της λάμπας. Τα ανοιχτά παράθυρα που αφήνουν ελεύθερη τη μουσική να ακούγεται στα διπλανά διαμερίσματα. Μία γνώριμη υπέροχη φωνή να βγαίνει από το cd μου θυμίζει την ίδια φωνή που ακουγόταν από το πικ απ, ένα απόγευμα πίσω στο χρόνο με λεμονάδα στη βεράντα εγώ και η γιαγιά μου. Να μοιραζόμαστε την αγαπημένη μας ιεροτελεστία ... Συζητήσεις και χαμόγελα άδολης αγάπης και αληθινής χαράς με ένα μοναδικό γλυκό του κουταλιού που έχει τη δική του θέση στη γεύση των αναμνήσεων μου και που ακόμα και μετά από τόσα χρόνια αρνούμαι στωικά να δοκιμάσω ξανά  το ίδιο γλυκό από άλλα χέρια. Γιατί ξέρω ότι δεν θα είναι το ίδιο και θέλω να κρατήσω την ιδανική εικόνα του στο μυαλό μου ...

     Η φωνή πάντα η ίδια κάθε φορά σε διαφορετικά μουσικά κομμάτια. Όταν ρωτούσα ποια ήταν  αυτή η μυστηριώδης φωνή που αποτελούσε το μουσική συνοδεία στος συναντήσεις μας, μου είχε απαντήσει γεμάτη θαυμασμό ότι ήταν ένας μεγάλος καλλιτέχνης που άφησε εποχή και ήταν η φωνή που είχε συνοδεύσει τους χορούς της γενιάς της στις εξόδους διασκέδασης και σε κοινωνικές επισημότητες. Αυτή τη φωνή μαζί με όλα όσα μου θυμίζει την κράτησα και σημάδεψε τις μουσικές μου προτιμήσεις σε ένα είδος μάλλον άδικα παρεξηγημένο για πολλούς όμως γνωστό σε όλους. Μία φωνή που σίγησε έναν Μάιο. Και ένας καλλιτέχνης που όντως άφησε εποχή και έμαθε στο κοινό πώς να διασκεδάζει και τα έκανε ολα με τον δικό του τρόπο ,αφήνοντας παρακαταθήκη τα αριστουργήματά του να λάμπουν μέσα στο χρόνο. Στο όνομά του χρωστάω αυτή την ανάρτηση και τον ευχαριστώ για όλες τις αναμνήσεις μιας εποχής που δεν έζησα, αλλά σιγουρα ήταν η καλύτερη που έζησε εκείνος και η γιαγιά μου ...

Σας αφήνω με ένα υπέροχο τραγούδι του και μία ευχή που θα κρατήσω μυστική για να βγεί αληθινή...:)
 Καληνύχτα...!